Wiosna

Prima aprilis?

 

Otwieram oczy, coś mnie razi. To słońce, jakież jaskrawe, a co za powietrze, inne niż wczoraj, przenikliwe, czyste. Wczoraj to ja chyba spałem, jak stary niedźwiedź, a dziś chyba się obudziłem, bo aż żyć się chce. Hałdy śniegu topnieją w mgnieniu oka, krokusy, przylaszczki i zawilce przebijają się przez skorupę ziemi. Na zboczach sasanki już kwitną. Doznaję dziwnej energii, ochoty do pracy, działania, złączony idealnie z naturą. Wszystko jest inne, ulice suche, ludzie przyjaźni. Kocham wszystkich, nawet wrogów, to szczególny dzień, muszę to odnotować. Nic mnie nie martwi, nic mnie nie goni, świat jest wspaniały, niebo błękitne, przejrzyste, ani jednej chmurki. Ptaki siadają na moim orzechu i szpaki i sikorki i wróble się pojawiają. Słowik, albo skowronek służy mi za budzik z pozytywką. Jakież wszystko jest proste, łatwe i przyjemne w taki dzień, Na Bobrze, niedawno skutym lodem pływają swobodnie dzikie kaczki – krzyżówki lub cyranki i łabędzie, niedaleko piekarnia, kupię im trochę chleba. Na brzegu ropuchy zielone rechoczą. Coraz cieplej się robi, czas zrzucić futro, będzie lżej, aż biec się chce. I rodzina jakaś inna, wszyscy się uśmiechają, są uprzejmi, dziękują sobie, przepraszają się, to jakieś czary. Domy niby stare, ale przyjazne, żywe i psy nie ujadają jak zwykle. Tylko koty się gonią nocą. Krew szybciej krąży, wzrok coraz lepszy, umysł skoncentrowany, pogoda ducha, to zegar biologiczny tak sprawił. Horyzont widać na wiele kilometrów, góry wyraziste, Śnieżka, Śnieżne Kotły, Szybowcowa, wspaniałe z każdej strony, aż chce się wyjść ze swej gawry. Dokąd się spieszyć, po co się denerwować, trzeba nacieszyć się chwilą rozkoszy, bo druga taka będzie dopiero za rok. Co mi tam polityka, co mi tam telewizja, co mi tam pieniądze, tu jest cały wszechświat, tu są tajemnice niezbadane. Każdy piaseczek, każdy kamyczek jest świadkiem jakiejś historii. Każda roślinka jest dowodem przemijania. Jestem wolny, wolny od wszystkiego, czas skończyć z postem, czas tańczyć i bawić się w takt przyrody. Dziś dominują same pozytywne uczucia, dziś przeszłość nie ma znaczenia. Dziś rodzi się nowy dzień, nowe nadzieje, nowe perspektywy. Wszystko jest we mnie, wszystko ode mnie zależy, Bóg mi pomaga. Dzieci się bawią, pinio i psotka rozrabiają, sąsiad pozdrawia szczerze z uśmiechem. Apetyt wzrasta, plany się rodzą i pewność siebie króluje. Zatrzymać czas, marzenie. W głowie mi gra piosenka z dzieciństwa: Pust wsiegda budiet sonce, Pust wsiegda budiet nieba, Pust wsiegda budiet mama, Pust wsiegda budu ja…”

To nie prima aprilis. To wiosna.

G. Niedźwiecki

Dr Jakość i Mr. Cham

Dr Jakość & Mr. Cham

Dr Jakość, biznesmen w dużej firmie korporacyjnej, był wielce szanowanym człowiekiem. Doszedł do czegoś. Zawsze chodził w dobrze skrojonym garniturze, dostojny, wypachniony perfumami najlepszych marek. Wszyscy kłaniali mu się w pas, w końcu to gość. W kościele siadał w pierwszym rzędzie. Na koncertach zresztą też. Otrzymał wiele nagród i dyplomów. Bywał na najlepszych salonach świata i brał udział w prestiżowych balach charytatywnych. Urlop spędzał albo na Hawajach, albo na Majorce. W zimie w Alpach lub Dolomitach. Ciężko pracował. Gdy przychodził do domu, lał żonę, gdy ta mu źle podała obiad, potem obracał się na pięcie i szedł do kochanki. Lubił też młodych chłopców, których znajdował w obcym mieście. Miał trzecią żonę, poprzednie to „niewypał” i jedną córkę, której zapewnił najlepszą opiekę różnych drogich specjalistów, bo sam przecież nie miał dla niej czasu. Praca. Córka ta, chodziła do najlepszych szkół. Wzorem ojca, czas spędzała na młodzieżowych bankietach. Jako nastolatka, poszła na ulicę. Dr Jakość, jak już wspomniałem, miał firmę i luksusowego mercedesa. Nie wspomnę o kierowcy, wielu sekretarkach i prawniku, który umiał omijać prawo podatkowe. Do firmy tej doszedł, płacąc łapówki różnym pośrednikom, ale któż o tym wiedział. Był kryształowo czysty. Prócz fachowców i specjalistów, zatrudniał w niej na czarno Pana Chama, który sprzątał plac za marne grosze. Czasem dostał kopniaka w tyłek od Dr, tak dla hecy. Pewnego dnia Dr Jakość zwolnił Pana Chama, bo wyczuł od niego woń alkoholu. Oszczędził przy tym pieniądze na wypłatę dla Chama i w to miejsce zatrudnił następnego bezrobotnego, których nie brakowało na rynku. Dr Jakość lubił otaczać się ludźmi. Z kręgu najbliższej rodziny lub z tzw. wyższej sfery. Reszta to był dla niego plebs.

 

Pan Cham, miał pięcioro dzieci, wierną żonę i kilka zwierzaków. Ludzie pluli na niego, bo był lumpem i alkoholikiem. Zbierał puszki, makulaturę, a za zarobione pieniądze kupował dzieciom cukierki. Często zabierał je na plac zabaw, a wieczorem opowiadał im bajki. Wszystkie pięcioro wyrosło na porządnych ludzi. Czasem nie wrócił do domu, przysnął w kartonach, popiwszy za dużo. Bywał też na izbach wytrzeźwień, za, które trzeba było słono płacić. Był uczuciowym chłopem, przerażał go niesprawiedliwy świat, brak pracy i lęk o przyszłość. Zawsze jednak dzielił się ostatnim papierosem z kompanami od kieliszka i rzucił jakiś grosz na tacę. Chodził w łachmanach z Caritasu lub ktoś mu podarował starą kurtkę. Zgred, bo tak na niego mówili, był od przynieś, podaj, pozamiataj. Nie żalił się jednak nigdy na swój los. W domu nie brakowało jedzenia. Jak trzeba było, to wstawał w nocy i szedł stróżować na czarno. W dzień imał się różnych zajęć, a to komuś wsypał węgiel do piwnicy, a to pozamiatał podwórko. Pan Cham pił tylko za swoje pieniądze i tylko za tzw. zaskórniaki. W domu nie szedł spać bez umycia się, a z żoną do łóżka bez kąpieli i to zawsze na trzeźwo. Do posiłku siadali całą rodziną, a przed jego spożyciem zmawiali pacierz. Co dwa tygodnie się spowiadał, choć nie zarzekał się, że skończy z piciem. Nikt w życiu nie cierpiał z jego powodu, nikomu nie zrobił krzywdy, ale był wyrzutkiem społeczeństwa. Cham był wrażliwy na ludzką biedę i nieszczęście mimo, iż sam był nędzarzem. Zawsze ruszał z pomocą, gdy trzeba było kogoś ratować, nie oszczędzał zaś krytyki złodziejom. Był naiwniakiem, dawał się okradać, ale żona nie musiała pracować. Był lumpem, bo nie miał szkoły. Był gnojem, bo dawał sobą pomiatać. Pan Cham był z gorszej gliny, ale nigdy nikomu nie zazdrościł.

 

Pewnego dnia, tego samego, obaj umarli. Dr Jakość na zawał, a Pan Cham zapił się na śmierć. Spotkali się na sądzie ostatecznym. Dr Jakość usiadł z przodu, Pan Cham skrył się w kącie. Zapadły wyroki. Pięknie wyglądasz, ale serca nie masz i jednym ruchem ręki strącił Sędzia Najwyższy Dr Jakość do Szeolu. Pan Cham stanął przed Sędzią Najwyższym skuliwszy głowę, a ten rzecze do niego: strasznie cuchniesz, ale duszę masz czystą i wtem zawyły syreny, a aniołowie porwali go na łono Abrahama.         

                         Grzegorz Niedźwiecki

Drukowce

Drukowce

 

Mam gazetkę drukowaną, co ma cztery rogi,

kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi.

Tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie wydrukuję,

a rubryczkę drukowaną swemu człekowi podaruję.

 

Mam gazetkę drukowaną, wszystkie cztery rogi,

kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi.

Tego kocham, tego lubię, tego obsmaruję,

a rubryczkę drukowaną sobie podaruję.

 

Paparazzi są to takie istoty, które bawiąc się w dziennikarzy wyrządzają wiele zła społeczeństwu i swojemu środowisku, zamiast realizować założenia czwartej władzy. Są to ludzie ułomni intelektualnie, amatorzy dziennikarstwa – z reguły po maturze. Nie mając zdolności twórczych i intelektualnych, idą na skróty szukając sensacji, które zajęłyby umysł czytelnika. Gorzej gdy robią to na czyjeś zamówienie. Paparazzi zaniżają wartość prasy, ograniczając się do skandali dla zwykłego proletariatu. Często stosują niewybredne skróty myślowe. Podobne techniki opanowali przy robieniu zdjęć. Na przykład od dołu. Gazeta redagowana przez paparazzich, choćby była największa, jest zwykłym świerszczykiem dla oka, ubogim w treści ogólnospołeczne, ważne i aktualne. Paparazzi często naruszają dobra innych osób, a potem nie mają odwagi poczynić sprostowania lub zamieścić odpowiedzi, polemiki – zgodnie z prawem prasowym. Na takich działaniach korzysta tylko skorumpowana władza, która w natłoku anarchii informacyjnej czuje się anonimowo ze swoim bezprawiem. Paparazzi często świadomie „liżą tyłek” władzy, oni są współodpowiedzialni za zły stan rzeczy. Paparazzi wychowuje czytelnika według własnych kryteriów, nie odczuwając dysonansu moralnego. Strach zacząć z paparazzimi; boją się tego zwłaszcza osoby publiczne. Na Dolnym Śląsku mamy wielu paparazzich. Obraził bym jednak większość rzetelnych dziennikarzy, gdybym powiedział, że znaleźć ich można ze świeczką. Żeby nie wymieniać z nazwy drukowców, podam tylko kilka pozytywnych przykładów. Z dzienników, jedyne zresztą rodzime „Słowo Polskie – Gazeta Wrocławska” stosunkowo neutralnie zajmuje się działalnością pisarską. Rzadko kiedy popełnia błędy i szkoda, że nie ma konkurenta na naszym rynku. Byłaby lepsza skala porównawcza. Na zachodzie ponadto, liczące się dzienniki mają objętościowo większe wydania. Z tygodników, ostatnio zeszła na rynek jeleniogórski „Gazeta Powiatowa”. Śmiało dokopuje tej, czy innej zapyziałej władzy. W Internecie natomiast, z ochotą czytam „Panoramę Dolnośląską”. Gołym okiem widać profesjonalizm dziennikarski. Z nośników informacji słuchowej, już tylko „Radio Złote Przeboje” wydaje się być niezależne. Może właśnie dlatego, że miejsce polityki zajęła muzyka. I to dobra. Telewizja? Była kiedyś „Telewizja AVAL”. Redaktora Artura Zakrzewskiego oglądam czasem w TVN-ie 24. Co to jest, że co lepszych dziennikarzy wymiata z tej czerwonej doliny?

Reasumując paparazzi niczym hieny czekają na „trupa”, pogrzebią nawet najbardziej wartościowe istoty społeczne. Dla paparazzich liczy się tylko tragi-komedia, bez względu na ofiary i interes ogółu. Dobro społeczne ważne jest tylko wtedy, gdy „realizuje” je władza. Hasło „krew to życie” rozumują poprzez dodanie jednego łącznika… „krew to pieniądz – pieniądz to życie”. Cóż się więc dziwić szarej rzeczywistości? Takie mamy Polaków oblicze – jakie ich chowanie.

Grzegorz Niedźwiecki

 

Uliczne gwary – spotkanie po latach

Uliczne gwary – spotkanie po latach

         Dzień dobry panie profesorze!

         Cześć Beniu! Kopę lat! Co słychać?

         Dokładnie trzy panie profesorze.

Ano nic dobrego, świat sie dali wali zewszond.

         Ale tobie to chyba już nic nie grozi?

         Oj grozi panie profesorze, grozi dziś każdymu.

Bida nadal do gara zaglonda, roboty ni ma, drób

na grype pada i Euro waluto jeszcze straszo.

         To będzie lepiej J

         I pan w to wierzy? Taż to dopiero przyjdzie

nam umierać bez pochówku i łopieki jakiej.

         Sam przecież walczyłeś Beniu na styropianie

o wolność i demokrację.

         Jaka to demokracja, 90% narodu nie słuchajo.

Anarchija prawa i wszelakich instytucji. Afera afere

goni, a łoni tylko maluczkich ścigajo i gnębio.

A prezes Wodnika, a radny co miejskim asfaltem stoi?


        
To prawda Beniu, komornicy dziś mają tylko żniwo,

a jak się odwołasz, to będą cię zwodzić gerichty,

żeby zdążył ściągnąć co trzeba.

Odsetki w jedną stronę liczą.

         Właśnie, mnie dajom siedem dni na skargi wszelakie

i siano wołajom. Jem nic nie zamyka drogi.

         Konstytucja nie wszystkich Beniu widać obowiązuje,

chciałbyś się równać z sędziami dożywotnimi?

Wiesz, że służby specjalne wiecznie rządzą.

I media libertyńskie za sobą mają.

         Te psubraty pierwsze powinny w kreminale gnić,

pijusy jedne i zboczeńcy. Państwo w państwie.

Kodeks karny ich nie tyka.

         Nie ubliżaj czasem Beniu nikomu, a zwłaszcza

personalnie, bo żaden Strasburg ci nie pomoże,

dziś już politycznych nie ma i oskarżą cię o

naruszenie dóbr osobistych — to jedna

europejska rodzina.

         Jaka rodzina, lichwa, mosonery jedne! Jak bedziem

ich dane chronić, to nigdy ich nie rozliczym.

Winnych nie znajdziesz.

         Wyluzuj się, są rejestra, przyjdzie czas na nich.

A póki co, to będzie gorzej, tylko u władzy można

jeszcze kawiory, łososie, oliwki, kraby i inne

owoce morza południowego zjeść.

         I jaka to sprawiedliwość panie profesorze, żeby

te wipy wiecznie obiady czwartkowe mieli i

w filharmonijach sie modlili na okrongło?

         Sprawiedliwość Beniu to znajdziesz dopiero po

drugiej stronie i to wówczas jak nie nagrzeszysz.

         Jak tu nie grzeszyć jak nóż sie sam otwiera w

kieszeni na te chołote amoralno. Toż jak se sami

sprawiedliwości nie wymierzymy, to sam pan

powiedział, że na sendziów nie ma co liczyć.

Biurokracyja straszna.

         To prawda, czasy  bolszewickie wróciły w

dwójnasób. Karabiny ostre tylko zamienili na

represje ekonomiczne i prowokacje. Kapuś na

kapusiu stoi, procedury bolesne jak baty.

         Ma pan racje profesorze, prawdziwych patriotów

obsmarowujom tylko w prasie.

         E tam, kompleksy pismaki lokalne mają, do

samorządu się pchają, posmakowawszy na bankietach

tego miodu. Zresztą gazetę tą kupują tylko dla

ogłoszeń prostytuckich i kuponów.

         Ja bym sie z panem nie zgodził. Ma łona

swojo zalete. Za dwa złote, papier

ten  jest  dwukrotnego użytku.

         To żadne nowiny, jakość jego nadal nie

idzie z duchem europejskim No i mięsem

armatnim rzucają paparazzi w przeciwników

politycznych. A czemuś się to Beniu nie ustawił

jak ten Kul.. siak, gdzie twoja kamienica?

         Ja z tych bidnych Benków panie profesorze,

sam zalegam z czynszamy, liczniki co rusz

zdejmujom i śmieci musze do lasu wozić,

bo kubły mi zrabowali.

         To idź na jaką blokadę, urząd okupuj i protestuj

przed MOPS-em, czy jaką parafią.

         Ja nie z te wiary, a zresztom ksiundz jak sam

nie weźmie to już na pewno tacom sie nie

podzieli. A na gumowe kule, to ja sie narażał

nie bede i tak na jedno łoko nie widze.

         Masz rację Beniu, jak oni z młodzieżą polską,

co z pedofilią walczy się nie liczą, to ciebie

ciepłą wodą na pewno nie ochrzczą.

         A czy te policjanty to dali ZOMO, czy im jakie

prochy podajom. że sumienia nie majom

wsiech Polaków bić?

         O pracę się boją, rozkaz muszą wykonywać,

bo z hiobizmu nie wyżyją.

         A co pan sondzisz o tym kurc doppelbracie, co łon

tak tym hamerykanom zadek liże? Znaczy sie infan

-tylnie w Iraku chłopaków przetrzymuje?

         Ano widzisz, dawniej wódz na czele jazdy

jechał, dziś inaczej się interesy robi. Głupi się

trzyma ideologii, a mądry z bogatym trzyma.

         Wole z bidnym, ale uczciwym, jak z bogatym

złodziejem i terrorystom trzymać. Wujek Sam

innych rozbrajać chce, a własne atomy trzyma.

Już kara na ich nowe orle łany itp. ścionga.

         Niech sobie ściąga, ale jakim prawem my za

nich karku nadstawiamy i sobie wrogów przys-

parzamy. Już raz nauczkę mieliśmy z Anglika-

mi, gdy nas olali. Nasze dywizjony walczyły o

Londyn, a potem był Teheran, Jałta i Poczdam.

         I co robić panie profesorze, jak tu żyć?

         Spoko Beniu, na górze już pęka trójca w szwach,

Pan prezydent chce swoją partię rozegrać – i nie

chodzi tu o IV RP   to jest agonia prawiczków.

Nie nerwujsja. Posłuchaj sobie Radia Maryja,

Pooglądaj TV Trwam i puść maila do o. Dyrektora.

         A co mi z tego jak już nie bedzie nic polskiego,

już łojciec sie umie zabezpieczyć przed spamerami.

Historie wywróco, ziemie wykupiom, za parob-

ków wezmo. Małyszem nas nie nakarmiom!

         Szukaj ludzi, ratuj się kto może, dobrze

wybierać i jednoczyć szeregi w wyborach

trzeba. Ruch społeczny ci pomoże.

         Oj smutno mi, oj smutnoL

Grzegorz Niedźwiecki, marzec 2006