3 komentarze do “Prawa człowieka: "Cudze ganicie, swego nie znacie. Sami nie wiecie, co posiadacie"”

1. Szanowny Panie dziekuje za informacje i zalaczony material. Mam zastrzezenia do uzytej przez Pana formy komunikacyjnej, ktora pozwala umieszczac mnie w towarzystwie osob – adresatow przesylki, z ktorymi nic mnie nie laczy. Rozmieniajac ta uwage na „drobne”, przeciwko ktorym, zaczynajac np. od p. Borusewicza, mam wiele do powiedzenia.
   Odnoszac sie do pomyslu z powolaniem „obywatelskiego instytutu”, budzi moje votum separatum juz sama nazwa, chociaz sam cel takiej inicjatywy jest jak najbardziej potrzebny i byc moze w nawyzszym stopniu czasowo konieczny.
   Z tego punktu wychodzac, widzialbym raczej potrzebe powolania organizacji, moze w formie organizacyjnej przez Pana propagowanej, a wiec np. obywatelskiego instytutu na rzecz utworzenia panstwa prawa, ktory podjalby sie wypracowaniu mechanizmow spolecznych, ktore w dzialaniu przywrocilyby Narodowi, zaczynajac od zmiany Konstytucji”, pozycje suwerena w relacjach z wymiarem sprawiedliwosci, Prokuratura i organami administracji panstwowej wszystkich szczebli.
   W okresie przed zakonczeniem „napiecia wyborczego” pozwolilem sobie, korzystajac z aktywnosci osob zaliczanych do „ruchu spolecznego p. P.Kukiza”, przedstawic kilka praktycznych propozycji idacych w kierunku zmian, ktore w moim przekonaniu wydaja sie natychmiast konieczne i mozliwe do przeprowadzenia przez „zwycieskie ugrupowania”, zeby w ogole dostarczyc dowodow na to, iz z dniem 6 sierpnia 2015 r. rozpocznie sie budowanie zrebow innego jakosciowo panstwa.
   Proponowane przeze mnie w kilku wystapieniach do osob zwiazanych z panem P.Kukizem propozycje, mialy stac sie m.in. tematem proponowanego przez p. Kukiza spotkania w Lubinie, a jednoczesnie sprawdzianem intencji przedstawicieli partii, majacych swiadomosc, ze bez poparcia kierowanego przez p. Kukiza „ruchu spolecznego”, nie mogli realnie liczyc na wygranie w II turze wyborow.
   Mysle, ze ta kwestia pozostaje dalej otwarta i ze wzmozona sila uaktywni sie juz za kilka tygodni. Byc moze stajac sie wyraznym znakiem, rozniacym cele polityczne obu srodowisk. Ja osobiscie widzialbym tutaj argument na zachowanie w najblizszym czasie przez p. Kukiza i jego ruch koniecznej samodzielnosci, jezeli podejmie decyzje o powolaniu partii, przed ktora otworzyc sie moga dawno nie widziane na polskiej scenie politycznej horyzonty. Po warunkiem, ze zapewni i zachowa niezawislosc i oryginalnosc w kontaktach z mozliwym na razie „koalicjantem”.
   Pewnie Pan natrafil na publikacje pani Kani, p. Targalskiego i p. Marosza oraz pana L. Misiaka. Tak sie sklada, ze poznalem zarowno autorow „Resortowych dzieci” jak i autora „Prawicowych dzieci”, publikacji prezentowanej takze pod tyt. „Blef IV RP”. Na stronach obu ksiazek, roznie akcentowane sa informacje o tzw. zbiorze zamknietym badz zastrzezonym IPN.
   Upraszczajac problem, albowiem w przeciwnym wypadku musialbym „popelnic” w tej sprawie duzy tekst, wszyscy wymienieni wyzej autorzy „myla sie” przypisujac powstaniu i istnieniu w strukturze IPN  specjalnego dzialu archiwizacji akt sluzb specjalnych, wyjetego programowo calkowicie z pod kontroli spolecznej, takze tej instytucjonalnej.
   Nalezy przy tym zauwazyc, ze w dziale tym nie znalazly sie wszystkie materialy rzekomych sluzb i nie wszyscy fukcjonariusze tych sluzb zostali objeci wlasciwoscia podmiotowa IPN. W tej sprawie obowiazuja nadal ustalenia z Magdalenki i dokonywane przy „okraglym stole”. W rzeczywistosci tych  „stolow” bylo duzo wiecej, czesto dostosowywanych do postury osob, nie tylko w aspekcie fizycznym, zapraszanych do „biesiadnego stolika”.
   W 2006 r. „patrzac”  m.in. w oczy kolegi, kiedys wspolinternowanego w Ilawie, przedlozylem jemu oraz jego Zwierzchnikowi propozycje dokonania od podstaw „weryfikacji” aparatu wladzy i wymiaru sprawiedliwosci w oparciu o akta „Urzedu Gaucka” w Berlinie. Dzialalem wtedy z upowaznienia Pelnomocnika Rzadu Republiki Federalnej Niemiec ds. Akt Sluzby Bezpieczenstwa b. Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Chcac sie uwiarygodnic, chociaz moi rozmowcy nalezeli do kregu osob bywajacych poza tym u mnie w domu, przekazalem panom ministrom poswiadczone kopie dokumentow z akt niemieckich, ktore zawieraly nazwiska osob – bylych funkcjonariuiszy sluzb specjalnych PRL, robiacych w sposob zorganizowany kariery w III RP. Po chwilowo  pojawiajacym sie zainteresowaniu wspolpraca na poziome rzadowym, przyszlo stanowcze „niet” od Prezesa.
   W kilka miesiecy pozniej podjeta zostala piata proba pozbawienia mnie zycia. Tym razem zakonczyla sie ona wywolaniem udaru mozgu i pobytem w szpitalach w Poznaniu i w Hamburgu.
   Troche na ten temat znajdzie Pan w moim artykule z pazdziernika 2010 r., ktoremu nadalem tytul „Pielgrzymi Smolenscy w orszaku Pierwszej Damy”.
   Zasylam pozdrowienia

   Hamburg, 27.05.2015 r.

2. Pan
   Andrzej Seremet
   Prokurator Generalny
   ul. Rakowiecka 26/30
   02-528 Warszawa*

   Dot.: 1. odmowa podporzadkowania dzialan prokuratury normom prawa wspolnotowego,
            konwencyjnego i krajowego w sprawie 18 zawiadomien o popelnieniu przestepstwa
            przez funkcjonariuszy publicznych i osob zwiazanych z organami wymiaru
            sprawiedliwosci i prokuratury obszaru apelacji wroclawskiej, kierowanych od dnia
            19 czerwca 2002 r. na adres poczty elektronicznej Prokuratora Generalnego.

             2. skutki podjetej z naruszeniem norm prawa wspolnotowego, konwencyjnego i
             krajowego, decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 08.04.2014 r. w sprawie o
             sygn.: PG IV KSK 115/13, prowadzace do bezprawnego pozbawienie wolnosci
             Pani Danuty M. Gaszewskiej – osoby nieuleczalnie chorej, stanowiace
             zapowiedz wywolania zdarzen skutkujacych gwaltownym i zaplanowanym
             pogorszeniem stanu zdrowia organizmu, natychmiastowym brakiem kontroli nad
             funkcjonowaniem podstawowych organow podtrzymujacych zycie, a wiec utrata
             zycia, poprzez pozbawienie dostepu do przepisanych lekow, specjalistycznej opieki
             medycznej i odmowe dostepu do dietetycznego pozywienia, tj. realizacje wczesniej
             ujawnionego planu, przewidujacego wykonanie uzgodnionej pierwotnie przez
             sedziow i prokuratorow z abszaru apelacji wroclawskiej decyzji z dnia 29.07.2000 r.
            o smierci swiadka Sejmowej Komisji Sledczej ds. PKN Orlen SA
             i w sledztwach prowadzonych m.in. poza granicami kraju – w sposob
             zlecony ostatnio przez prokuratorow obecnej Prokuratury Generalnej, Krajowej Rady
             Prokuratury i sedziow Sadu Apelacyjnego we Wroclawiu, tj. przez osoby ponownie
             wskazane w tekstach osiemnastu zawiadomien przeslanych na adres poczty
             elektronicznej Prokuratora Generalnego i adresowanych do niego osobiscie.

             3. bledne i sprzeczne z obowiazujacymi przepisami art. 7, art. 8, art. 9, art. 91 ust. 1,
             art. 2, art. 183 art. 190 ust. 1, ust. 4 Konstytucji, postanowieniami Konwencji z dnia 4
             listopada 1950 r. i przywolanymi w zawiadomieniach wyrokami ETPCz, wyrokami
             TSUE, postanowieniami TWE i TFUE, decyzje Prokuratora Generalnego naruszajace
             porzadek prawny panstwa czlonka Unii Europejskiej i jego obowiazki w zakresie
             ochrony ofiar przestepstw przed kryminalizacja i wiktymizacja, tj. przed zagrozeniami
             i odwetem ze strony przestepczosci zorganizowanej.

            4. wspoldzialanie Prokuratora Generalnego w nielegalnych, w swietle obowiazujacego
             prawa wspolnotowego, czynnosciach procesowych prowadzacych do stygmatyzacji i
             kryminalizacji ofiar przestepstw zagroznych skutkami dzialan zorganizowanych grup
             przestepczych, poprzez odmowe podjecia czynnosci nakazanych przez prawo
             wspolnotowe i, do ktorych podjecia jest on bezwzglednie zobowiazany, przez uchwaly
             skladu siedmiu sedziow Sadu Najwyzszego.

   Przedmiotowe wystapienie, zawierajace od poczatku akcenty formalne, dotyczy zarzutu, jaki powinien zostac postawiony Prokuratorowi Generalnemu, ktory z chwila jego nominacji podejmuje jawnie dzialania wbrew obowiazujacemu prawu wspolnotowemu, wzglednie, wprowadzajac w blad opinie publiczna i inne organy wladzy i administracji panstwowej co do zakresu i rangi procesowej przyslugujacych obywatelom gwarancji podmiotowych, stronniczo interpretuje znaczenie tych gwarancji dla krajowego porzadku prawnego.

   A zatem zarzut powinien sie koncentrowac na zrodlach kryminogennej bezczynnosci Prokuratora Generalnego.

   Chcac uniknac powtorzenia kilkuset stron tekstu, ktory powinien byc przynajmniej pasywnie znany Prokuratorowi Generalnemu i jego podwladnym, przypominam jednoczesnie, ze za trescia zawiadomien, ktore ten tekst wypelnialy, nie dochodzilo ze strony PG do podejmowania zadnych decyzji, ktore bylyby zgodne z obowiazujacym prawem wspolnotowym i krajowym.
   Tresc tych zawiadomien, przesylanych od 19.06.2012 r. na adres elektroniczny Prokuratora Generalnego, jest znana Kancelarii Sejmu, Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Finansow i kilkudziesieciu prokuraturom w calym kraju.
   Dysponuje w tym zakresie dowodami wejsc ze strony wyzej okreslonych urzedow na strony internetowe, na ktorych te zawiadomienia i zalaczane do nich dowody byly publikowane.

   A wiec formulujac zarzut wymieniony powyzej w pkt. 1 wystapienia, chce z cala moca podkreslic, ze praktykowane od poczatku przez Prokuratora Generalnego dzialania, dla ktorych on znalazl uzasadnienie w przepisie § 122 ust. 5 Rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwosci z dnia 24 marca 2010 r. Regulamin wewnetrznego urzedowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, stanowia przyklad czynnosci  niezgodnych z obowiazujacym prawem wspolnotowym i konwencyjnym.
   Odpowiednio do obowiazku ustanowionego dla kazdego panstwa czlonkowskiego, Polska jest takim panstwem od co najmniej 1993 r., zastosowanie ma przede wszystkim prowspolnotowa wykladnia aktow prawnych za trescia art. 249 TWE, co oznacza przede wszystkim obowiazek stosowania sie do wyrokow TSUE : C-148/78, C-106/89, C-91/92 i C-280/13.
   Poniewaz za kazdym razem, zawiadomienia, ktorych tresc jest teraz dostepna publicznie, dotyczyly przestepczosci zorganizowanej, to decyzje Prokuratora Generalnego, odnoszace sie do wnioskow o sciganie karne wskazywanych sprawcow, powinny byly byc uzasadniane tylko i wylacznie w oparciu o normy procesowe wywodzace sie z Decyzji Ramowej Rady 2001/220/WSiSW z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postepowaniu karnym i z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 pazdziernika 2012 r. ustanawiajacej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestepstw oraz zastepujacej Decyzje Ramowa Rady 2001/220/WSiSW.
   Po stronie Prokuratora Generalnego wystepuje co najmniej od 2001 r. obowiazek znajomosci tresci ww. aktow prawnych i zasad wprowadzonych trescia postanowien Konstytucji w art. 7, art. 8, art. 9, art. 91 ust. 1, ust. 2 i postanowien Konwencji o ochronie praw czlowieka i podstawowych wolnosci z dnia 4 listopada 1950 r. art. 1, art. 5, art. 6, art. 13, art.14.
   Z tych samych powodow Prokurator Generalny ma takze zawsze obowiazek skrupulatnego zbadania sprawy zgodnie z wymogami Konwencji Strasburskiej ( Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r.) – Wyrok Wielkiej Izby ETPCz z dnia 3 pazdziernika 2006 r., skarga nr 543/03, § 32 i to nie tylko w kierunku przypomnianego nakazu, o ktorym ponownie przypomnial Sad Najwyzszy w uchwale siedmiu sedziow z dnia 26 czerwca 2014 r. sygn. akt I KZP 14/14, ale tez, i w odniesieniu do tresci skladanych zawiadomien nawiazujacych do uchwaly siedmiu sedziow SN z dnia 18 grudnia 2014 r. sygn.akt I KZP 19/13 , z uwagi na przedmiotowa tresc tych zawiadomien i dolaczonych do nich dowodow wskazujacych na popelnianie, w sposob zorganizowany, czynow wymienionych w art. 299 § 5 i § 6 kk. – vide: „pranie brudnych pieniedzy” i transfer gigantycznych kwot na zagraniczne konta.

   W tle postawionego zarzutu znajduje sie uprawniona konstatacja, ze Prokurator Generalny dziala nadal przeciwko obowiazujacemu prawu, odsylajac wnoszone zawiadomienia do prokuratur rejonowych nie uprawnionych w ogole do prowadzenia postepowan w sprawach dotyczacych krajowej i miedzynarodowej przestepczosci zorganizowanej.
   W tym miejscu czuje sie uprawniony do poinformowania Prokuratora Generalnego, ze w najblizszym czasie zostanie on wezwany przez inne wspolnotowe organy sledcze do wyjasnienia, dlaczego przez okres czterech lat nie podjal dzialan nakazanych przez Decyzje Ramowa Rady z dnia 2001/220/WSiSW i Dyrektywe PE i Rady 2012/29/UE.
   Juz na wstepie trzeba podkreslic, ze jego zachowanie w tej sprawie jest z gruntu bledne, albowiem generalnie obowiazuje zasada, ze organy panstwa czlonkowskiego nie moga tlumaczyc swojej bezczynnosci brakiem implementacji dyrektywy w terminie. Powolane wyzej akty prawne i wyroki sadowe ETPCz obowiazuja od chwili ich ogloszenia w dzienniku urzedowym UE – vide: art. 1, art. 44 i art. 46 Konwencji Strasburskiej.

   Rozwijajac zarzut postawiony w pkt. 2 wystapienia, nalezy dokonac uzupelniajaco odeslania do tresci decyzji Prokuratora Generalnego z dnia 08.04.2014 r. i odpowiedzi na nia z dnia 25.04.2014 r. oraz tresci wniosku Pani Danuty M. Gaszewskiej z dnia 15.07.2014 r. majacego umocowanie w wyroku Wielkiej Izby ETPCz z dnia 3 pazdziernika 2006 r., skarga nr 543/03, § 32, i w Zaleceniu / Recommendation No. (2000) 2 z dnia 19 stycznia 2000 r. Komitetu Ministrow dla panstw czlonkowskich w sprawie ponownego rozpatrywania lub wznawiania pewnych spraw na poziomie krajowym na wskutek wyroku Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka, oraz Zalecenia CM / Recommendation No. (2008)2 z dnia 6 lutego 2008 r. Komitetu Ministrow Rady Europy dla panstw czlonkowskich dotyczacego skutecznej zdolnosci krajowej do szybkiego wykonywania wyrokow Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka.
   Dytychczasowe postepowanie Prokuratora Generalnego w sprawie kierowanych do niego zawiadomien i wnioskow, ktore mozna znalesc w PG pod sygnaturami: PG IV KSK 115/13, PG IV KSK 1814/13, PG II Dsa 185/12, PG II Dsa 111/14 i inne, jest dowodem na to, ze Prokurator Generalny nie zna w ogole prawa wspolnotowego.
   Stanowisko takie zaprezentowal ponownie w dniu 26 czerwca 2014 r. wystepujac z proba uniemozliwienia podjecia przez Sad Najwyzszy uchwaly, odpowiadajacej skutkom wym. wyzej decyzji, podejmowanych przez Komitet Ministrow Rady Europy i linii orzeczniczej Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka.
   Po uplywie dwoch miesiecy od uchwaly skladu siedmiu sedziow SN z dnia 26 czerwca 2014 r. I KZP 14/14, i po uplywie 9 miesiecy od daty podjecia przez sklad siedmiu sedziow SN w dniu 18 grudnia 2013 r., I KZP 18/13, innej uchwaly, majacej tutaj podstawowe znaczenie karno-procesowe, Prokurator Generalny nie czuje sie zwiazany stanowiskiem Sadu Najwyzszego, majacym za kazdym razem range zasady prawnej.
   Dla przypomnienia i podkreslenia znaczenia stanowiska SN dla przywrocenia w koncu podstawowych praw procesowych, przyslugujacych takze Pani Danucie M. Gaszewskiej od poczatku, tj. od chwili wystapienia w dniu 07.06.2000 r. z pierwszym zawiadomieniem do organow prokuratury, nalezy zaznaczyc, iz uchwala Sadu Najwyzszego z dnia 26 czerwca 2014 r. wprowadza na stale do krajowego porzadku prawnego zasade, ktora brzmi:

   „Potrzeba” wznowienia / postepowania / , o ktorej mowa w art. 540 § 3 k.p.k., moze dotyczyc nie tylko postepowania w sprawie, do ktorej odnosi sie rozstrzygniencie Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka o naruszeniu Konwencji o ochronie praw czlowieka i podstawowych wolnosci, ale takze do innych postepowan karnych, w ktorych zaistnialo naruszenie postanowien Konwencji tozsame w ukladzie okolicznosci faktycznoprawnych do stwierdzonego w orzeczeniu tego Trybunalu wydanym przeciwko Polsce”.

   Prokurator Generalny, nie znajac w pierwszym rzedzie prawa wspolnotowego i ignorujac zasady przyjete przy tworzeniu instytucji prawnych Rady Europy, zachowuje sie jak przedstawiciel innej pozapanstwowej struktury. Nalezy powiedziec, ze niebezpiecznej dla dalszego bytu tego Panstwa w ogole.
   Mam nadzieje, ze wkrotce bede mial mozliwosc szerzej i wobec uprawnionych organow innego panstwa, wypowiedziec sie wlasnie na temat dzialalnosci Prokuratora Generalnego i osob, ktore sa beneficjentami jego niezgodnej z obowiazujacym prawem dzialalnosci.

   Odnoszac sie do stanu faktycznego wywolanego skutkami bezczynnosci Prokuratora Generalnego w sprawie kierowanych przeze mnie i Pania Danute M. Gaszewska do niego zawiadomien i wnioskow, chce podkreslic, ze doprowadzil on juz do bezprawnego pozbawienia wolnosci Pani Danuty M.Gaszewskiej i czynnie uczestniczy w dzialaniach doskonale mu znanych osob, ktore sa zajete „wykonywaniem dalszych zabojstw na zlecenie”.

   Odmawiajac Pani Danucie M.Gaszewskiej „skrupulatnego zbadania sprawy zgodnie z wymogami Konwencji”, tj. wniosku o wystapienie ze skarga kasacyjna w sprawie wyroku SR dla Wroclawia – Fabrycznej we Wroclawiu, sygn. akt XII K 648/06, i rownoczesnie ignorujac uchwale Sadu Najwyzszego z dnia 26 czerwca 2014 r., I KZP 14/14, doprowadzil do wykonania bezprawnej decyzji tego Sadu, pozwalajacej na pozbawienie wolnosci osoby, ktorej odmowiono dostepu do sadu i prawa do obrony, bardzo ciezko chorej, cierpiacej na nieuleczalna chorobe, ktorej w kazdej chwili grozi smierc.

   Szczegoly znalazly opis we wniosku skierowanym przeze mnie, jako przedstawiciela ustawowego Pani Danuta M,. Gaszewskiej, o zarzadzenie obligatoryjnie przerwy w obywaniu kary pozbawienia wolnosci, ktora mogla zostac orzeczona tylko w warunkach celowej bezczynnosci Prokuratora Generalnego.
   W „panstwie prawa” taki wniosek, z urzedu, powinien spotkac sie z zainteresowaniem organow scigania. Poniewaz w czesci jego uzasadnienia zawarte sa tez zarzuty podniesione wczesniej przeze mnie i Pania Danute M. Gaszewska w zawiadomieniach kierowanych do Prokuratora Generalnego z dniem 23 i 29 maja 2014 r., wskazajacych na „popelnienie przestepstw” przez sedziow Sadu Apelacyjnego we Wroclawiu i innych sedziow z obszaru apelacji wroclawskiej.
   W panstwowopodobnej strukturze, ktorej wyrazicielem stal sie Prokurator Generalny, zawiadomienia z dnia 23 i 29 maja br., posluzyly za przyczyne podstepnie przeprowadzonej na polecenie Prokuratora Generalnego i w uzgodnieniu z Prokuratura Apelacyjna w Krakowie operacji zatrzymania Pani Danuty M. Gaszewskiej, a nastepnie w warunkach zarzadzonego braku lekarstw i dostepu do specjalistycznej opieki zdrowotnej, staly sie okazja do „przekonwojowania” jej przez trzy Komendy Policji, trzy Areszty Sledcze i „osadzenia” w Zakladzie Karnym w Grudziadzu, w „rygorze zaostrzonym”, gdzie doznala kolejnego juz ataku/szoku anafilaktycznego, bedacego nastepstwem braku diety i ostrej dychawicy oskrzelowej.
   Bez dostepu do lekow, ktore jej odebrano i do lekarzy, ktorzy sprawowali do tej pory stala opieke medyczna , prawdopodobienstwo wystapienia trwalych uszkodzen organizmu, prowadzacych do utraty zdolnosci chodzenia, mowienia, poglebiajacego sie paralizu calego ciala i w koncu smierci Pani Danuty M. Gaszewskiej, jest bardziej niz prawdopodobne.

   Tym bardziej, ze taki jest finalny cel podjetych za zgoda Prokuratora Generalnego dzialan.

   Prokurator Generalny oddajac w rece „zorganizowanej grupy przestepczej o charakterze zbrojnym” los swiadka i pokrzywdzonej Pani Danuty M. Gaszewskiej, oczywiscie zadbal, przez swoja intencjonalna bezczynnosc, takze o bezkarnosc osob podejmujacych przestepcze dzialania, a jednoczesnie odebral skutecznie mozliwosc odwolania sie przez Pania Gaszewska i przez jej przedstawiciela  do zasad ujetych w Zaleceniu / Recommendation No. R (98)7 Komitetu Ministrow Rady Europy dla panstw czlonkowskich w sprawie etycznych i organizacyjnych aspektow opieki zdrowotnej w wiezieniu, przyjetych w dniu 8 kwietnia
   1998 r. podczas 627 posiedzenia przedstawicieli ministrow.
   Wykluczyl, nie odpowiadajac na zawiadomienia kierowane do jego przedstawicieli, prawo do powolania sie Pani Danuty M. Gaszewskiej na inny akt prawny Unii, uzgodniony jako Zalecenie / Recommendation No. (2006)2 Komitetu Ministrow Rady Europy do panstw czlonkowskich Rady Europy w sprawie Europejskich Regul Wieziennych, przyjete przez Komitet Ministrow w dniu 11 stytcznia 2006 r. na 952 posiedzeniu delegatow.

   W chwili kiedy niniejsze wystapienie dotrze na adres poczty elektronicznej Prokuratora Generalnego, Pani Danuta M. Gaszewska, zgodnie z wytycznymi prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie p. M.Kuzar-Kot i jej przelozonego prokuratora Janusza Sliwy, ktory w 2005 r. uniemozliwiajac ujawnienie skutkow dzialalnosci „Operacji Grafit” wystapil m.in. przeciwko decyzji Generalstaatsanwaltschat Hamburg domagajacej sie przyznania Pani Danucie M. Gaszewskiej ochrony policyjnej, bedzie dalej pozbawiona lekow, dostepu do specjalistycznej opieki medycznej i pozywienia, pozwalajacego na kontynuowanie przepisanej przez lekarzy diety bezmlecznej.
   Bedzie „pila wode z kranu” i odzywiala sie resztkami „plackow ryzowych” nabytych w wieziennej kantynie.

   Do postawienia Prokuratorowi Generalnemu zarzutu wymienionego w pkt. 3 niniejszego wystapienia, upowaznia mnie przede wszystkim tresc jego wystapienia w dniu 24 kwietnia 2014 r. i stanowisko zaprezentowane przez niego w dniu 26 czerwca 2014 r. w trakcie posiedzenia Sadu Najwyzszego, poprzedzajacego podjecie uchwaly w skladzie siedmiu sedziow SN o tresci juz wyzej cytowanej.
   W obu przypadkach Prokurator Generalny wykazal sie dramatyczna nieznajomoscia regul prawa wspolnotowego i linii orzeczniczej Trybunalu Sprawiedliwosci oraz Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka.
   W szczegolach znalazlo to odbicie w pismach kierowanych przez Pania Danute M. Gaszewska i jej ustawowego przedstawiciela do Prokuratora Generalnego po dniu 25 kwietnia br., na ktore do dnia dzisiejszego brak jest odpowiedzi.
   Prokurator Generalny nie zareagowal takze na wniosek z dnia 15.07.2014 r. uznajac prawdopodobnie, ze jest zwolniony z tego obowiazku, po tym jak zostal poinformowany, ze operacja pozbawienia wolnosci Pani Danute M. Gaszewskiej w dniu 02.07.2014 r. i bedaca w toku operacja pozbawienia jej zycia, wspolprowadzona przez Prokurature Apelacyjna w Krakowie, na polecenie Marka Staszaka – prokuratora Prokuratury Generalnej, Edwarda Zalewskiego – Przewodniczacego Krajowej Rady Prokuratury, Jerzego Skorupki – sedziego SA we Wroclawiu, Wieslawa Strozika – b. funkcjonariusza WSW/WSI, Slawomira Gornickiego – Z-cy Dyrektora Departamentu Postepowan Przygotowawczych PG, Andrzeja Matejuka b. Komendanta Glownego Policji i innych, znajduje sie w stadium koncowym.

   W miejsce opisu dalej poglebianych zrodel uzasadnienia zarzutu postawionego w pkt. 3 niniejszego wystapienia, nalezy generalnie wskazac na potrzebe przyswojenia sobie w oryginale tresci wymienionych w tym punkcie przepisow i calosci postanowien Decyzji Ramowej Rady 2001/220/WSiSW wraz z pelnym tekstem Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE.
   Zawarte sa tam odpowiedzi na pytania dotyczace przestepczego celu praktykowanego generalnie przez organy prokuratury procesu „stygmatyzacji”, „kryminalizacji” i „wiktymizacji” ofiar, ktoremu, na drodze „karnoprocesowej”, towarzysza stany planowo i odgornie zalecanej bezczynnosci, przechodzacej w stany gwarantowanej bezkarnosci – „odwracane sledztwa” i „areszty wydobywcze” to tylko zbyt latwo dostrzegane przyklady – ze strony jednostek organizacyjnych prokuratury reprezentowanej przez Prokuratora Generalnego – czyli przez nikogo, zamykajace ofiarom przestepstw  droge do wszczecia  procedury „sprawiedliwosci naprawczej” i uzyskania dostepu do profesjonalnie zabezpieczonej, a przez przepisy wspolnotowe i konwencyjne gwarantowanej, ochrony praw ofiary przestepstwa i czlonkow jego najblizszej rodziny.

   Ponawiajac zatem w pkt. 4 zarzut dzialania Prokuratora Generalnego in concreto przeciwko postanowieniom Dyrektywy PE i Rady 2012/29/UE i przepisom Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r., a tym samym wyrokom i uchwalom TSUE, ETPCz oraz Sadu Najwyzszego, mam na mysli stronnicze i autorskie wystapienie Prokuratora Generalnego przeciwko postanowieniom Dyrektywy zawartym w pkt. 9, 19, 22, 25, 34, 37, 40, 41, 46, 48, 52, 53, 54, 55, 56, 58, 61, 63, 66 oraz w art. 1, art. 2 pkt 1 lit. a, lit. d, art. 3 pkt 1, art. 8 pkt 5, art. 9, art. 10 pkt 1, art. 11 pkt 4, art. 13, art. 14, art. 15, art. 18, art. 20, art. 22, art. 23 pkt 2 lit. b i lit. c, art. 25, art. 31.

   Wskazujac na obowiazek panstwa polskiego i reprezentujacych go organow administracji panstwowej stosowania bezposrednio przepisow wspolnotowych i konwencyjnych, zapisany w tekscie Konstytucji i w aktach stowarzyszeniowych, zarzucam Prokuratorowi Generalnemu in concreto podejmowanie dzialan wymierzonych przeciwko Zaleceniu / Recommendation No (2002) 2 z dnia 19 stycznia 2000 r. i Zaleceniu / Recommendation No (2008)2 z dnia 6 lutego 2008 r. oraz przeciwko wyrokom EuropejskiegoTrybunalu Praw Czlowieka, a w szczegolnosci wyrokowi ETPCz z dnia 17 pazdziernika 2006 r., skarga nr 52967/99, wyrokowi Wielkiej Izby ETPCz z dnia 3 pazdziernika 2006 r., skarga nr 543/03, § 32, wyrokowi Czwartej Sekcji ETPCz z dnia 3 listopada 2009 r., skarga nr 11300/03, wyrokowi Czwartej Sekcji ETPCz z dnia 19 maja 2009 r., skarga nr 18353/03 oraz wystepowanie przeciwko uchwalom skladu siedmiu sedziow Sadu Najwyzszego z dnia 18 grudnia 2013 r. , sygn.akt  I KZP 19/13 i z dnia 26 czerwca 2014 r. sygn. akt I KZP 14/14.

   W tym stanie rzeczy, wobec bezczynnosci Prokuratora Generalnego co do zasady, wzglednie pozorowania przez niego czynnosci procesowych, sprowadzanych celowo do sprzecznych z obowiazujacym prawem decyzji, skutkujacych nie uzasadnionym uplywem czasu w sytuacji, w ktorej jednoczesnie podejmowane sa z jego udzialem dzialania niezgodne z prawem, majace doprowadzic do pozbawienia Pani Danuty M. Gaszewskiej dostepu do sadu w ogole – w rozumieniu art 6 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. – i wywolania u niej na stale zmian chorobowych organizmu, mogacych nagle doprowadzic do jej smierci, niniejsze wystapienie, korzystajac z udzielonego mi pelnomocnictwa, kieruje w pierwszym rzedzie do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i do Ministra Sprawiedliwosci.

   Ze wzgledow formalnych, niniejsze zawiadomienie zostanie takze niezwlocznie przekazane na adres poczty elektronicznej Prokuratora Generalnego. W tym jednak przypadku, bez oczekiwania jednak z mojej i Pani Danuty M. Gaszewskiej strony, na zajecie przez niego, albo w jego imieniu np. przez prokuratora Slawomira Gornickiego – o nim wczesniej w tekscie niniejszego zawiadomienia – w sposob procesowy, tzn. w terminie, stanowiska wobec stawianych w zawiadomieniu zarzutow.
   Nie spodziewam sie, ze dostrzeze on swoja role jako osoby aktywnie uczestniczacej w realizacji przykladowo wskazanych wyzej czynow przestepczych i zachowan jawnie bezprawnych, dla ktorej charakterystyki wlasciwa definicje w „teorytycznie istniejacym panstwie prawa” zlokalizowano w zapisie art. 18 § 3 in fine kk, uznajac, ze „odpowiada za pomocnictwo takze ten, kto wbrew prawnemu, szczegolnemu obowiazkowi niedopuszczenia do popelnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ulatwia innej osobie jego popeplnienie”.

   Prokurator Generalny ma szczegolny obowiazek sprzeciwienia sie „praniu brudnych pieniedzy”, „drenazu krajowego rynku kapitalowego”i nie mniej szczegolnie jest przez ustawy zobowiazany do przestrzegania uchwal skladu siedmiu sedziow Sadu Najwyzszego, bedacych uzupelnieniem prawa wspolnotowego i konwencyjnejgo, w postaci jw.

   Zamiast tego obserwowac mozna narastajacy pozaustawowy proces kreowania dewiacji „karnoprocesowych”, jak „odwracane sledztwa” i „areszt wydobywczy”, zezwalajacych na ukierunkowana „stygmatyzacje” ofiar przestepstwa, czesto prowadzaca rowniez do fizycznej likwidacji tych ofiar, ktore wystepujac jako swiadkowie i pokrzywdzeni, staja sie zagrozeniem dla dalszego istnienia coraz badziej profesjonalnie dzialajacych grup przestepczych, kontrolowanych przez  „miedzynarodowa przestepczosc”, w szeregach ktorych prawie zawsze wystepuja  krajowi sedziowie i prokuratorzy, lub czlonkowie ich rodzin.

   b. Minister ds. Informacji Rzadu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodztwie
   b. Czlonek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodztwie 

   Ustawa o informatyzacji z dnia 10 stycznia 2014 r. (Dz.U.z 2014 r. poz. 183)
   Postanowienie NSA z 21 grudnia 2011 r., sygn. akt II FZ 447/11

3. Kazimierz Styrna Podstawowy tekst; to – bankierzy uczynili z pieniądza narzędzie lichwiarskiej ZBRODNI DOSKONAŁEJ, uprawianej w majestacie „prawa” – konstytucji z 2 kwietnia 1997 roku, która jest fundamentem – parszywością doskonałą, bo oddaje największe dobro narodowe – pieniądz w prywatne ręce bankierów – art 227. http://www.nowapolska-w-internecie.pl Wobec powyższego nie należy płacić bankierom – bo został wydany DEKRET – Ernesta Golca, że spłaci bankierów na podstawie jego odkryć biblijnych. Zostaną spłacone wszelkie długi, po uzgodnieniach z Prezydentem Elektem.

Możliwość komentowania została wyłączona.